دست‌نوشته‌ها باید بسوزند.

فیه ما فیه اثر مولانا، تصحیح بدیع‌الزمان فروزان‌فر، نشر نگاه، چاپ ۱۴۰۰  از اونجایی که این بلاگ رو زدم که کمی غیررسمی‌تر باشه، می‌تونم غیرحرفه‌ای‌تر بنویسم و به روزمره و قص علی هذا بپردازم. یه روز دوست قدیمی‌ای بحث می‌کردیم سر گرونی کتاب و بهش گفتم جنابعالی هم مجبوری به eBook و فیدیبو گردن بنهی؛ قبول نکرد و این بحث ما نیست. النهایه بحث ما چنین شد که چی بخونیم اصلاً؛ چی خوندیم اخیراً و چی دوست داریم. این بنده خدا هم یهو گفت متون کهن خیلی خوبه؛ جذبش شدم و خیلی دوستش دارم. اینجا بهم بر خورد: پسر عمری ازت گذشته، خجالت نمی‌کشی تذکرة‌الالویا و فیه ما فیه و ... نخوندی؟ یک تذکر به‌جا و عظیم بهم داد این دوستمون. قصه این شد که به‌وسع تصمیم گرفتم به متون کهن رو بیارم. یعنی عملاً عمده مطالعه غیردرسی خودم رو به این متون کهن اختصاص دادم.

این جستار به بررسی زندگی و آثار محمدعلی فروغی، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های فرهنگی و سیاسی تاریخ معاصر ایران می‌پردازد. در ابتدا به زمینه خانوادگی، تحصیلات و فعالیت‌های اولیه فروغی به عنوان معلم و اصلاح‌طلب اشاره شده است. نقش محوری او در انقلاب مشروطه و تلاش برای گسترش دموکراسی، حقوق شهروندی و حاکمیت قانون مورد بررسی قرار گرفته است. سپس به حضور چندجانبه فروغی در صحنه سیاست ایران پرداخته شده که شامل نخست‌وزیری، وزارت امور خارجه و دادگستری است. مخالفت او با قرارداد ۱۹۱۹ و دخالت انگلیس در ایران نیز مورد اشاره قرار گرفته است. در پایان به دوران خانه‌نشینی و فعالیت‌های ادبی فروغی، و نیز نقش مهم او در بازگرداندن سلطنت پهلوی پرداخته شده است. در مجموع، تاکید شده که فروغی سیاستمداری میهن‌دوست، معتدل و واقع‌بین بود که همواره در پی منافع ملی ایران برآمد. هیئت نمایندگی ایران در جامعه ملل در ژنو سوئیس، ۱۳۱۱ (۱۹۳۲/۱۹۳۳). سوم از چپ فروغی است.